Skoki przez przeszkody to bodaj najpopularniejsza, a tym samym najbardziej medialna konkurencja jeździecka. Rodowodem sięgająca roku 1864, kiedy w Dublinie rozegrano pierwsze zawody w skokach przez przeszkody. Od tego czasu szybko zyskała popularność, trafiając m. in. do programu paryskich igrzysk olimpijskich w roku 1900. W naszym kraju pierwsze tego typu zawody zorganizowano w Warszawie w czerwcu 1880 r., by wkrótce wejść na stałe do jeździeckiego kalendarza.
Popularność i widowiskowość konkurencji wynika przede wszystkim z klarownych przepisów. Wygrywa ten, kto w określonej kolejności, w jak najkrótszym czasie i z możliwie jak najmniejszą liczbą punktów karnych pokona „parkour” czyli plac konkursowy. W przypadku wyrównanego wyniku punktowego, wyżej klasyfikuje się tego zawodnika, który pokona tor w krótszym czasie.
Rodzaje przeszkód dla koni
Jakie są rodzaje przeszkód dla koni
W zależności od rodzaju konkursu i jego klasy, na placu konkursowym, ustawia się od 8 do 15 zróżnicowanych przeszkód, wśród których można wymienić:
Stacjonatę - najpopularniejsza, pojedyncza pionowa przeszkoda, którą tworzą dwa stojaki i zawieszone na nich - od jednej do kilku – drągi (belki).
Doublebarre – przeszkoda składająca się z dwóch stacjonat, ustawionych jedna za drugą, z różnicą wysokości około 50 cm. Pokonuje się ją jednym skokiem.
Triplebarre - przeszkoda złożona z trzech stacjonat, z których każda następna jest wyższa od poprzedniej o tę samą wysokość.
Okser - składa się z dwóch stacjonat ustawionych jedna za drugą, praktycznie o tej samej wysokości, z tym, że pierwsza z nich powinna być o kilka centymetrów niższa, tak by cała przeszkoda była widoczna dla konia. Odmianą oksera jest tzw. „pijany okser”.
Pijany okser – dwie stacjonaty, jednakże drągi na nich zawieszone są ukośnie, a wysokość przeszkody mierzona jest w punkcie przecięcia tych drągów.
Mur - widowiskowa, masywna, pojedyncza, pionowa przeszkoda, złożona lekkich i pustych elementów imitujących mur z cegieł. Luźno ułożone elementy umożliwiają bezpieczną zrzutkę lub dekompozycję konstrukcji.
Piramida - złożona z trzech ustawionych równolegle stacjonat, ale w odróżnieniu od Triplebarra, środkowa jest wyższa od dwóch zewnętrznych.
Rów z wodą - jedyna przeszkoda pozioma, która wymaga od konia skoku w dal - "na szerokość". Jeżeli w trakcie jej pokonywania któreś z końskich kopyt wyląduje przed lub na linii wyznaczającej koniec "rowu" lub dotknie lustra wody, błąd taki traktowany jest jak zrzutka.
Jak ustawić przeszkody?
Wymienione przeszkody mogą być ustawiane na placu konkursowym: pojedynczo, w linii bądź w szeregu. Szereg tworzą dwie, trzy lub cztery przeszkody stojące jedna za drugą, w odległości 7-12 m. Traktowany jest w konkursie jako jedna przeszkoda i oznaczany jednym numerem, z tym, że każdy z jego członów posiada oddzielne oznaczenia literowe jako: A, B, C, D. Z kolei układ liniowy to kilka przeszkód ustawionych jedna za drugą w odstępach większych niż 12 m.
Biegnący czas przejazdu i jasna, czytelna punktacja:
- strącenie przeszkody – 4 punkty karne
- pierwsza odmowa skoku – 4 punkty karne
- drugie nieposłuszeństwo konia: 4 punkty karne
- trzecia odmowa skoku – eliminacja z konkursu
- upadek jeźdźca lub konia i jeźdźca – eliminacja z konkursu
- pominięcie przeszkody lub pomylenie trasy przejazdu – eliminacja z konkursu
- niedozwolona pomoc - eliminacja
- przekroczenie limitu czasu – naliczanie punktów karnych:
- za każde rozpoczęte 4 sekundy – 1 punkt karny,
- w rozgrywkach za każdą rozpoczętą sekundę – 1 punkt karny (punkty karne mogą mieć wartości ułamkowe)
- dwukrotne przekroczenie normy czasu: eliminacja z konkursu
pozwalają nawet osobom nieinteresującym się do tej pory jeździectwem na emocjonowanie się przebiegiem konkursu.
Stopień trudności zawodów uwarunkowany jest wiekiem koni i umiejętnościami startujących par, zarówno jeźdźca jak i konia oraz maksymalną wysokością przeszkód. Poszczególne klasy konkursów charakteryzują się m. in. tym, że co najmniej 50% przeszkód musi mieć wymiar odpowiadający danej klasie, a pozostałe z nich mogą być o 5 cm wyższe lub niższe (od klasy L1 wysokość przeszkód wzrasta o stałą wartość - kolejne 5 cm w stosunku do klasy poprzedniej).
Wysokość przeszkód w skokach
Klasy w skokach przez przeszkody
Opracowany schemat następujące klasy konkursów oznaczane jako:
- mini LL (zawody towarzyskie najniższej rangi) – z wysokością przeszkód od 50 cm ale niższymie niż 90 cm
- LL – do 90 cm
- L – 100 cm
- L1 – 105 cm
- P – 110 cm
- P1 – 115 cm
- N – 120 cm
- N1 – 125 cm
- C – 130 cm
- C1 – 135 cm
- CC – 140 cm
- CC1 – 145 cm
- CS – 150 cm
- CS1 – 155 cm